Het is al weer even geleden dat ik de marathon gedaan heb, maar afgelopen zomer kreeg ik nog een fijn bericht van Haike Blaauw, directeur van de FNRS, dat ze met het geld van de donaties nog steeds bezig waren met distributie van hooi en brokken.
Toen in maart de ellende voor Oekraïne begon, had de FNRS een actie opgezet om geld in te zamelen voor de paardenhouders die daar in verschrikkelijke omstandigheden zaten.
‘Gepaard met een lach’ bestond in januari dit jaar 12,5 jaar, en ik wilde iets speciaals doen om dit te vieren. Ik besloot om een lesgeefmarathon te doen, waarbij ik 24 uur aan een stuk non-stop zou les geven. Gezien de ellende in Oekraïne heb ik het vieren van mijn jubileum maar een beetje ondergeschikt gelaten, want dat vond ik in die omstandigheden niet zo gepast.
De ochtend van de marathon ben ik begonnen met een reeds geplande Joker clinic in Bergen op Zoom, en daarna ben ik doorgereden naar Manege Visdonk om daar in blokjes van 2 uur les en 15 minuten pauze (die ik natuurlijk steeds weer moest gebruiken om mijn uitgelopen tijd in te halen..) non stop door te gaan tot 10.00 uur de volgende ochtend.
Behalve het lesgeld van de deelnemers en de bak- en baropbrengsten die Manege Visdonk ook aan Oekraïne schonken, ben ik sponsors gaan werven die een bedrag betaalden als ik de marathon zou volbrengen.
Het was nog even spannend want de donderdag voordat ik op zaterdag de marathon in zou gaan kreeg ik een griepje, maar gelukkig was ik op tijd weer fit genoeg. De marathon volbrengen viel uiteindelijk reuze mee. Blijkt dat je toch echt energie krijgt van les geven, want ik had nog best wat langer door kunnen gaan na die 24 uur. (Volgende keer 25 uur proberen??) Dit kwam ook door het enthousiasme van de deelnemers. Hart voor paarden zette bijvoorbeeld een ‘subactie’ op en ging met de les van Tessa live op YouTube, met nog een leuke Q en A aan het eind van de les. En zelfs midden in de nacht waren de mensen die les namen hartstikke fanatiek. Daarbij werd ik ook nog eens heel lief verwend, met lekkers, kaartjes en zelfs hamburgers… En voordat ik het wist was die 24 uur voorbij.
Maar toen nog al het werk van de sponsors… Gelukkig had ik hierbij hulp, want de animo om te sponsoren was overweldigend. Toen ik met dit idee begon dacht ik ‘zou mooi zijn als ik 1000 euro op kan halen’. Dat er zó veel mensen wilden bijdragen had ik nooit verwacht. Het bedrag wat ik uiteindelijk aan de stichting van de FNRS over heb gemaakt bedroeg 5260 euro…
Langs deze weg nogmaals een dankjewel aan iedereen die heeft bijgedragen aan deze succesvolle actie.
Ik denk overigens nog best wel vaak aan de mensen en de paarden daar. Ik vind het vreemd dat er in het (hippische) nieuws geen of weinig aandacht meer voor is. Gezien de aard van de verwoestingen, en de voortdurende oorlog, moeten de omstandigheden daar nog steeds schrijnend zijn. Maar blijkbaar is ‘nieuws’ alleen interessant als het ‘nieuw’ is…