Vanaf juli dit jaar mag ik me “Sport Horse Manager” noemen. Met mijn neus in de boeken is niet zo mijn ding. Of tenminste, eigenlijk vind ik het best leuk als het over interessante onderwerpen gaat. Maar mijn agenda biedt op dit moment niet zo veel ruimte om eens rustig en uitgebreid te gaan zitten leren of lezen. En zo gebeurde het dat ik de avond voor het examen om 22.00 uur mijn theorie map open sloeg. Ik heb doorgebikkeld tot 6.30 de volgende ochtend, en toen nog even anderhalf uur mijn oogjes toe gedaan. Tja en dan kan het dus gebeuren dat je je examen niet in één keer haalt… Ik had een herexamen, nota bene voor inspanningsfysiologie. Dat is een van de meest interessante vakken als je het mij vraagt. Betekende dus wel dat ik het geen straf vond om me nog eens in die lesstof te verdiepen. Al mest scheppend heb ik de lessen van Carolien Munsters nog eens terug geluisterd en die methode bleek te werken; met 1 foutje was ik geslaagd voor mijn herexamen en had ik dus mijn diploma Sport Horse Manager in the pocket. De kennis die ik op deze opleiding heb opgedaan komt niet alleen goed van pas voor mijn eigen paarden, maar is ook heel fijn om mijn klanten nog beter te kunnen helpen. Een waardevolle aanvulling dus.